💕💕
کودکان معمولا دروغگویی را در سنین اولیه از خودمان یاد میگیرند!
کودکان:
در 3سالگی، برای بازی کردن دروغ میگویند؛ تخیل و دروغ ابزار بازی آنهاست!
در4سالگی، برای اینکه خود را به مشکل نیندازند دروغ میگویند.
در 5سالگی، از ترس تنبیه شدن، تبدیل به دروغگوهای خوبی میشوند!
در 6سالگی، چون ما مکرر و مکرر مچ آنها را موقع دروغ گفتن گرفته ایم دروغگوهای ورزیده و ماهرتری شده اند!
ما به کودکان یاد میدهیم تا برای محافظت از دیگران، و خوشایند ما “دروغهای مصلحتآمیز” بگویند!
مثلا مصلحتی بگویند که از کادوی دیگران خوششان آمده! تا نارحت نشوند! برای همین همگی وقتی به سن بلوغ میرسیم، دروغگویی جزئی از صفاتمان است وحتما دروغ میگوییم و انتظار داریم بچه ها دروغ نگویند! در حالیکه ما روزانه بطور ميانگين 4تا دروغ و سالانه1460دروغ ميگوییم و تا شصت سالگي 87600 عدد دروغ گفته ایم!
فراموش نکنید کودکي که بدون ترس بزرگ شده باشد، دروغ نميگويد. نه براي آنکه اصول اخلاقي را مراعات کند، بلکه خودبخود احتياج به دروغ را حس نکرده. کارشناسان “علوم رفتاري کودکان”معتقدند اطمينان از تنبيه نشدن، انگيزه دروغگويي را از کودک ميگيرد.