بردباری،خلاقیتی در پیش دارد . گاهی باید بیشتر از همیشه صبوری و تحمل کنیم. بر آنچه میشنویم ،میبینیم، نهراسیم و با دقت تأمل کنیم. تا غنچه‌های نیمه‌باز کلمات بشکفد. قدری کنار آنها نشست تا به وجد آیند و آرام‌آرام باز شوند. بعضی جملات هستند که شاید برخلاف باور و رایج جامعه باشند. اما به راحتی متوجه خواهیم شد که همیشگی نیستند و در فضاهای گوناگون با در زمان متفاوت ، این جملات ممکن است تغییر کند. مانند: همیشه.... احساس دیدنی نیست. موفقیت شانسی نیست. کسی که میخندد، حتما دوستت نیست. کسی که تظاهر به شنیدن میکند،شنپای خوبی نیست. هر شنوایی محرم اسرار نیست. پدر همیشه یار و یاور نیست. مهربانان لزوما وفادار نیستند. هر مادری لایق ستایش نیست. هر کتابی خواندنی نیست. هرکس کتاب میخواند، کتاب خوان نیست. هرسلامی آغاز دوستی نیست. به راحتی میتوان برای رها شدن از نوشخوار ذهنی و یا تمرین نوشتن، یکی از جملات بالا را انتخاب و در نهایت بسط داد.... گاهی ما فقط به اجبار والد می‌شویم و ممکن است از اختیار ما خارج باشد. اجبار جامعه یا اطرافیان است. یا ترس از تنهایی در زمان کهن‌سالی یا عادت به زاد و ولد آدمیت و چه بسا آدمهایی که ناخودآگاه یا از روی عدم آگاهی و یا ناخواسته والد میشوند و این والدین قرار نیست وظیفه پدر مادری خود را به خوبی اجرا کنند و حتی ممکن است آینده بدی را برای فرزندانشان رقم بزنند.... و آن ها را از بودن در جهان پشیمان کنند... همیشه قرار نیست پدر مادرها لایق ستایش و احترام باشند....
