همه نا برای نوشتن خواه یا ناخواه به بن بست هایی رسیدیم
بعنی چی؟
یعنی دو حالت داره
ما کلی ایده و موضوع برای نوشتن تو ذهنمون داریم
اما توان پیاده سازی نداریم
یا همه ایده ها رو نوشتیم و تصور میکنیم مطلبی ناگفته باقی نمانده
در این شرایط باید چه کنیم
برای اتفاق اول تا میتونیم باید بدون ترس بنویسیم
اصلا نگران اشتباهات و پیش داوری مخاطب نشیم
اصلا میتونیم نوشته هامون و فعلا در اختیار دیگران قرارندیم
فقط بنویسیم
و از همه مهم تر واژگان خودمون و افزایش بدیم
خیلی وقتها میشه ما مطلبی برا گفتن داریم اما ننیتونیم رو کاغذ بیاریم
این و مفصل تو نوشته بعدی خواهم گفت
برای مورد دوم
دفترچه ایده یابی هست
در کل روز اتفاقات روز مره رو با دقت بیشتر رصد کنیم
و هر انچه میبینیم رو بعنوان ایده و موضوع بندیسیم
در اخر شب شما صد ها ایده برای نوشتن دارید
نظر شما چیه؟
