تاریخ عبری، تولد آدم

بر طبق تقویم عبری، تولد آدم حدود شش هزار سال پیش اتفاق افتاده است؛ اما آیا به راستی این موضوع با توجه به اینکه موزه های امروزی دارای فسیلهایی شبیه به انسان هستند که قدمتشان به پنجاه هزار سال قبل باز میگردد ، میتواند صحت داشته باشد؟

کلید حل این معما را باید در وقایعی که حدود دو هزار سال پس از آدم و در زندگی ابراهیم اتفاق افتاد جستجو کرد. همانطور که خداوند ابراهیم را تنها پس از آنکه وی خداوند را شناخت و انتخاب کرد،گزینش نمود ، همانگونه نیز میتوان متصور بود که خداوند رفتاری مشابه با آدم، زمانی که وجود خالق یکتا و ازلی را شناسایی کرد، داشته است. به عبارت دیگر آدم را میتوان اولین انسانی دانست که خداوند برای وی نشاما(روح) و جان انسانی ایجاد کرد. شواهد فسیلی در عین اینکه حقایق تاریخی را بیان میکنند ، هیچ مغایرتی با کتابمقدس نداشته و از آن مهمتر ، بسیاری از تفسیرات قدیمی ، این کشفیات را پیشبینی کرده اند.

با توجه به تفسیرها و توضیحات کهن متن کتابمقدس ممکن است که آدم دارای پیشنیانی شبیه به انسان نیز بوده باشد.

حقیقت این است که شاید ما هیچگاه نتوانیم به منشاء اولیه خود پی ببریم. اتصالی که ما را مستقیماً به انسان نماها ارتباط دهد ، وجود ندارد. چرا که چنین اتصالات مستقیمی به اندازه کافی در کشفیات فسیلی مشاهده نمیشود.اما از نقطه نظر کتابمقدس ، نیازی به انکار یافته های به دست آمده نیست ؛ در حقیقت آنها را میتوان تائید گفته های کتابمقدس و تفسیر مفسرینی دانست که حدود دو هزار سال پیش از ما میزیسته اند.

توصیف کتابمقدس از حرکت رو به رشد حیات در شش روز اولیه آفرینش با خلقت انسان در روز ششم به اوج خود می رسد:《و خداوند فرمود آدم را به شکل خودمان بسازیم و خداوند آدم را به شکل معنوی خود خلق کرد.》

ساخت انسان به جنبه جسمانی وی اشاره دارد. واژه عبری آدام از ریشه اداما به معنی خاک است. خلقت انسان اشاره به روح انسانی وی یا همان نشاما دارد. واژه خلقت در ادبیات کتابمقدس به ایجاد چیزی از هیچ توسط خداوند اشاره دارد. خلقت یک عمل لحظه ای و آنی است. جهان ابتدا خلق شد و پس از آن ساخته شد. این ترتیب حائز اهمیت است. اما در مورد آفرینش آدم ، این ترتیب بر عکس است. حقیقت این است که انسان ابتدا ساخته شد و تنها پس از آن بود که خلق شد. این موضوع به ما نشان میدهد که بدون شک مدت زمانی طول کشیده است که انسان شکل بگیرد. نشاما فقط زمانی در وجود انسان دمیده شد که جسم وی شکل گرفته بود. ساختن زمان میبرد در حالی که تغییر از قالب نهایی ، به انسان یا همان خلقت نشاما آنی و ناگهانی صورت گرفته است.

 

ترجمه ای از وبسایت دکتر جرارد لاورنس شرودر فیزیکدان یهودی

دیدگاه خود را بنویسید:

آدرس ایمیل شما نمایش داده نخواهد شد.

فوتر سایت