پنجشنبه
نحل ۱۲۵
نوشته شده توسط طیبه انگزبانی
زنگ در به صدا درآمد ، آقای رضوی بود که همه او را حاج عمو صدا میکردن ،همه به احترامشون بلند شدیم و مثل همیشه بالای مجلس برای حاج عمو خالی بود، حاج عمو مرد با خدایی بودند، هیچ کس از او دلخوری نداشت ، به یاد ندارم در طول خدمت آموزگاریم کسی مثل حاج عمو را دیده باشم، پس از چند دقیقه با آرامش همیشگیشون با نام خدا شروع به صحبت کردن: همکاران عزیزم میدانید که تک تک شما را مثل فرزند نداشته‌ام دوست دارم.
ممنونم که مثل هرساله بنده را لایق دانستید که چند کلمه‌ای برای جوان‌ترها حرف بزنم
دوستان عزیزم چیزی که در مدت ۳۳سال خدمت به کشورم آموختم را به شما هم می‌گویم،امیدوارم برایتان مفید فایده واقع شود.
مبادا دانش‌آموزی را ناراحت کنین
همه آدمها مثل هم نیستند
یکی با مهربانی ،یکی با اخم و دیگری با تشویق ،مسیر زندگیش را پیدا میکند
اولین وظیفه معلمی دعوت است.
آموزش و دعوت به یادگیری باید جهت الهی داشته باشد،شما باید به وظیفه خودتان عمل کنید شما ضامن نتیجه نیستید،با عشق به آموزش بپردازید، با شیوه های نیکو با صبر و حوصله و با تکیه به دستورات اسلامی، آموزش دهید
اسلام به طرفداران خود هم غذاى فكرى هم غذای روحی مى‌دهد، و با مخالفان با منطق و مهربانی رفتار میکند.
همانطور که خداوند در آیه ۱۲۵ سوره نحل میفرمایند.
«مردم را با حكمت و اندرز نيكو به راه پروردگارت بخوان و با بهترين شيوه با آنان مجادله كن. زيرا پروردگار تو به كسانى كه از راه او منحرف شده‌اند آگاه‌تر است و هدايت‌يافتگان را بهتر مى‌شناسد.»
