دوشنبه
صدای اذان و شنیدم
میز کارم و مرتب کردم و رفتم نمازخونه شرکت ، که نمازم و بخونم
یک روحانی مهمان شرکت بود و مدیر هم ازشون خواهش کرده بود برامون سخنرانی کنن
روحانی شروع کرد به صحبت کردن از اینکه چه نعمت بزرگی داریم تو کشورمون ، همسایگی امام رضا ع
اینکه آدما نعمت‌هایی که دارند و قدر نمیدونن
و وقتی ازشون دور میشن متوجه میشن
مثلا برای زیارت بقیع باید مسافت طولانی تری رو طی کنیم و در نهایت اون طور که دلمون میخواد
نمیشه زیارت کنیم…
بعد صحبت ها رسید به بخشش و بزرگی امام رضا
و اینکه بخشش فقط مال نیست
می‌تونه جان هم باشه
مثل شهدایی که برای وطن از جانشون گذشتن
پرسیدم : ما که شرایط رفتن به دفاع از کشور نداریم چطور میتونیم بخشندگی خودمون و ثابت کنیم یا کمک کنیم به جان دیگران
روحانی جواب داد چه سوال خوبی
در سال یک روز و به عنوان اهدای عضو نام گذاری کردن
امروز روز اهدای عضو هست ان شاله سلامت باشین
اما خدایی نکرده اگر اتفاقی براتون افتاد با کارت اهدای عضو ، میتونین بعد از مرگ هم اعضایی که قراره بره زیر خاک، رو اهدا کنیم به دیگران
و جانی دوباره رو به یک یا چند نفر دیگه ببخشید
اینکه شما از چه نژاد و چه جنسیتی هستین نزد خدا مهم نیست
مهم کرامت و تقوای شما هست
قرآن، تمام تبعيض‌هاى نژادى، حزبى، قومى، قبيله‌اى، اقليمى، اقتصادى، فكرى، فرهنگى، اجتماعى و نظامى را مردود مى‌شمارد و ملاك فضيلت را تقوا مى‌داند
كرامت در نزد مردم زودگذر است، كسب كرامت در نزد خداوند مهم هست
حرفهای رومانی به دلم نشسته بود از طرفی هم
کمی ترسیده بودم
اما تصمیم خودم و گرفته بودم
بعد از ساعت کاری رفتم و کارت اهدای عضو گرفتم
